Wie mij een beetje kent, weet dat ik als moeder aan één ding niet wilde beginnen: borstvoeding. Maar ik kan jullie nu alvast vertellen dat ik gewoon dik 8 maanden borstvoeding heb gegeven. Hoe dan? Waarom dan? Alles over mijn borstvoedingsavontuur lees je in deze blog.
Ben jij zwanger? Gefeliciteerd! Waarschijnlijk krijg je nu vaak de vraag of je borstvoeding gaat geven. Mijn antwoord daarop was altijd: “Nee, ik geef lekker de fles.” Mijn onze oudste hebben wij dit ook zeker gedaan. No way dat er aan mijn borsten werd gelurkt!
Toch hoor je dan over hoe mooi borstvoeding is. Daarbij lees je overal dat borstvoeding de beste voeding is voor je baby de eerste zes maanden. Zelf kreeg ik het idee dat het een beetje opgedrongen werd, maar mensen, de fles is toch gewoon ok? Veel vriendinnen met kinderen vertelden mij echter “Je mist echt iets hoor Grace!”
Fomo
Zwanger van de tweede kwam opeens een lichte twijfel. Mis ik echt iets moois? Is het echt een heel ander momentje? En hoe voelt dat dan? Alsnog bleef ik bij mijn standpunt: we gaan de fles geven! Met een rondrennende peuter lees mij dat veel handiger. Oh, en een flesje kan papa ook geven. Hem gun ik ook dat momentje samen. Bovendien heb ik met de oudste echt gedoe gehad met de voedingen en veel stress ervaren. Op de stress en gedoe bij borstvoeding zat ik niet op te wachten.
Tijdens een bezoekje aan de verloskundige vertelde ik over mijn gevoel van fomo en zij kwam met een geweldig idee: probeer het één keer na de bevalling. Op deze manier krijgt de baby toch colostrum binnen. Dat is de eerste borstvoeding die boordevol zit met antistoffen. Op deze manier kon ik ervaren hoe het voelt en krijgt mijn baby direct een goede dosis antistoffen binnen. Verder stond er groot in mijn dossier: ‘wil enkel flesvoeding geven’.
Eerste keer borstvoeding
En toen was zij daar: Lara Jo Elisabeth. Mijn dochter en zo mooi! De verloskundige vroeg of ik het inderdaad één keer wilde ervaren en dus zat ik daar zomaar met mijn pasgeboren dochter aan de borst.
Waar ik vooral heel dankbaar voor was is dat ze goed aanhapte en direct lekker dronk. Zelf vond ik het enorm bijzonder. Het voelde heel anders dan ik had gedacht. Het voelde niet als vervelend, maar als iets heel speciaals. Stiekem denk ik dat ik er extra van genoot, omdat dit in mijn ogen de enige keer zou zijn. Dat maakte dat ik alles heel bewust in mij opnam, oh en ik was net bevallen en vol hormonen…
Bijvoeden met de fles
Een paar uur na de bevalling bleef haar temperatuur te laag en werd er geopperd om haar bij te voeden met kunstvoeding. Prima voor mij natuurlijk, want we wilden toch de fles gaan geven. Alles was dus in huis. Ik had zelfs hele stijlvolle flesjes van Difrax gekocht. Madam moest er echter niets van hebben. Ze dronk misschien net een druppel uit de fles, maar dat was het ook.
Eenmaal in het ziekenhuis werd ze in een couveuse gelegd op een warmtebedje en heb ik haar uren niet kunnen zien. De lieve verpleegsters kregen haar ook niet aan de fles en dachten dat ze daarvoor gewoon de energie niet voor had. Dus ze kreeg op dat moment sondevoeding.
Die middag, een dag na de bevalling, mocht ze naar een eigen kamer en begon de stress met de fles.
Geen fles? Dan borst!
Ze bleef namelijk de fles weigeren. De sonde bleef er daarom in tot de avond viel. Volgens de verpleegster was dat “ze echt wel gaat drinken als ze honger krijgt.” En tja, met sonde kreeg ze blijkbaar niet genoeg honger?? Na meerdere pogingen werd rond middernacht geopperd om onze baby dan maar te gaan voeden met een lepeltje. Dan kon ik “het in haar mondje druppelen.” Je wil niet weten hoeveel stress mij dat als net bevallen moeder gaf. Hetgeen dat ik niet wilde leek uit te komen: stress en gedoe om voedingen. Daarbij had ik ook een ontroostbare hongerige baby in mijn armen!
Daar lag ik dus, in het ziekenhuis, net bevallen, zonder vriend, zonder mijn andere kind, met een hongerige baby die al begon te gillen als de fles alleen al in de buurt kwam.
En toen deed ik rond 1 uur ’s nachts mijn shirt omhoog en hapte ze direct gulzig aan. Ze dronk en viel aan de borst heerlijk in slaap met een volle buik.
Toen de verpleegster net op dat moment kwam met het volgende flesje, vertelde ik dat Lara al lekker gedronken had en net pas sliep. Ik was mega blij, maar kreeg wel de waarschuwing dat ik de fles moet blijven proberen als ik de fles wil geven. Want anders zou de borstvoeding te veel op gang komen. Dit advies snap ik helemaal, maar onze dochter bleef weigeren en ik vind één ding het allerbelangrijkste: een gevoede baby. Of dat nu fles of borst is, dat maakt mij niets uit. Zolang het maar op een ontspannen manier gaat.
En dus besloot ik iets te doen, wat ik nooit had gedacht: ik ging gewoon borstvoeding geven.
Spoedcursus borstvoeding
Gelukkig kwam er in de ochtend een hele lieve verpleegster die ook lactatiekundige is. Zij geeft zelfs cursussen borstvoeding voor zwangere vrouwen. Toen ze hoorde dat ik liever relaxed borstvoeding gaf dan gestrest de fles, was ze helemaal haar nopjes. En ze kwam speciaal elke voeding langs om te kijken hoe het ging en mij alle tips te geven. Kortom, ik kreeg een spoedcursus borstvoeding geven!
En ja, er komt inderdaad veel bij kijken, maar daarover later vast meer.
Toch nog de fles proberen?
Eenmaal thuis hebben wij nog met de kraamhulp geprobeerd Lara aan de fles te krijgen. Ik heb zelfs een speciale handkolf gekocht om afgekolfde melk aan te bieden. Maar nee hoor, ze wilde niet! Uiteindelijk hadden we een trucje dat ik eerst de speen in mijn beha moest doen, zodat het lekker rook naar mama’s borst. Dat heeft een paar keer geholpen, maar na een paar dagen was ze daarmee ook niet meer te foppen.
En ook kreeg ik in die eerste week te horen dat het niet aan te raden is om eventueel borstvoeding en kunstvoeding te combineren. Dit kan namelijk ervoor zorgen de de melkproductie snel keldert. Daarbij was de lactatiedeskundige bang voor eventuele ontstekingen. Dus dat betekende kolven en een afgekolfd flesje geven. Niet dat ze überhaupt dronk uit de fles. Maar ach, voor het idee.. en de vriezer. Door overproductie kon ik namelijk elke dag wel 150 tot 200 ml extra kolven voor het slapen gaan (of na de ochtendvoeding) om in de vriezer te bewaren voor later.
Het mooie aan borstvoeding
Ondertussen vraag je je misschien af “en miste je echt iets?” Ik kan nu eerlijk zeggen: ja, toch wel. Al vind ik de momentjes dat ik de fles geef even fijn, bijzonder en knus als het geven van de borst. Echter maak je met borstvoeding oxytocine aan en dat zorgt voor een verliefd gevoel. Dat merk je gewoon. Ik vond het voeden zo relaxed en makkelijk. Ik ben blij dat ik het heb mogen ervaren. Al was een keer, een dag of een week ook prima geweest. Ik vond het duidelijk fijn genoeg om nog maanden vol te houden.
Nu bof ik enorm dat Lara direct goed deed aanhappen en mijn melkproductie direct goed op gang kwam. Ik heb geen borstontsteking gekregen, geen kapotte tepels, heb met geen enkel zalfje hoeven te smeren, etc. Ik weet dat dit heel anders kan zijn, maar dat heeft de ervaring wel een stuk prettiger gemaakt.
Spruw
En toen was daar spruw! Na twee maanden ongeveer kregen dochter en ik last van spruw. Auw! Wat is dat pijnlijk zeg. De spruw zat bij mij helemaal in mijn borst en bij het aanhappen schoot er echt een pijnlijke steek door mijn lijf. Op dat moment dacht ik echt: ik kap er mee. Ik zag echt op tegen het voeden, want ja dat deed pijn. Dus ik op naar de huisarts en geeist om een kuurtje te krijgen en niet enkel zalf. Met een kuurtje ben je er namelijk snel vanaf en had ik na 24 uur gewoon geen pijn meer tijdens het voeden. Zo fijn! Want ze was nog steeds een flesweigeraar.
Aan de fles krijgen
Aangezien het moment steeds dichterbij kwam dat ik weer moest gaan werken, vond ik het best spannend of we haar nog ooit aan de fles zouden krijgen. Ik ben daarom onderzoek gaan doen naar alle verschillende flessen en er zo’n zes uiteindelijk geprobeerd. Met afgekolfde melk ging het soms wel, soms niet. Maar sowieso wilde ze na een fles altijd ook nog aan mama’s borst drinken. Kortom, die fles was nog geen succes.
En toen belandde ze in het ziekenhuis met het RS-virus. (Nee, ik kan niet zeggen dat baby’s met borstvoeding nooit ziek zijn) We mochten pas uit het ziekenhuis als ze goed zelf kon drinken en die gelegenheid heb ik aangepakt om haar de fles aan te leren. Mede ook omdat door de stress van het ziekenhuis mijn melkproductie flink gedaald was en ik een week later weer ging werken.
Kolven
En jaaaaaaaa! Met de Hegen-fles en wat trucjes dronk ze eindelijk goed uit de fles. Ik blij, dochter blij, iedereen blij. Ik ben toen begonnen om overdag de fles te geven en ’s nachts de borst. Want laten we eerlijk zijn, met nachtvoedingen is borstvoeding echt wel fijn!
Om de productie wel goed te houden om die nachtvoedingen te kunnen blijven geven, ben ik begonnen met overdag te kolven. Op die manier kreeg ze gewoon nog steeds 100% borstvoeding of het nu uit de fles of borst kwam. Niet dat ik perse 100% wilde geven, maar om de productie dus op pijl te houden.
Ik moet eerlijk zeggen ik heb mij vaak een melkkoe gevoeld tijdens het kolven. Maar dankzij de Elvie kolf kon ik wel kolven tijdens het koken/afwassen/werken/spelen/enzovoorts. Dat maakte het wel iets flexibeler voor mij. Wil je echter je melkproductie hoger maken of veel melk kolven tijdens een kolfsessie, dan zou ik een andere kolf uittesten. Zelf heb ik hier nog over getwijfeld, maar aangezien ik toch langzaam wilde stoppen was de Elvie prima voor mij.
Stoppen met borstvoeding
Op een gegeven moment was ik de magische grens van 6 maanden volledig borstvoeding voorbij! En daarvan gaf ik ook nog eens de meeste voedingen live. Best bijzonder als je bedenkt dat ik in de eerste plaats helemaal geen borstvoeding wilde geven. Sterker nog: ik heb meer dan 8 maanden onze dochter aan de borst gehad.
Langzaam ben ik gestopt met kolven overdag en gaf ik enkel nog voor het slapen gaan, ’s nachts en ’s ochtends de borst. Enkel als mijn borsten heel zeer deden kolfde ik nog. Ik heb dit volgehouden tot we op vakantie gingen toen Lara 8 maanden was. Ze dronk op dat moment niet meer super aan de borst en ze kon nog wel eens bijten. Iets dat erg pijnlijk is met babytandjes.
Op vakantie had ze opeens veel behoefte aan de borst en dus heb ik haar nog lekker vaak tegen mij aangehad. Wel heb ik gevraagd aan Paco om nog een laatste foto te maken van ons voedingsmomentje. Gewoon omdat ik wist dat dit wellicht de laatste keer kon zijn.
Eenmaal thuis heb ik haar nog een paar keer getroost met de borst, maar met 9 maanden was het echt klaar. De vriezer is ondertussen leeg, de kolf wordt niet meer gebruikt en ook Lara vraagt niet meer om de borst. En het is helemaal goed zo!
