Hoera! We hebben een huisje gekocht. Een echt droomhuisje of tenminste dat gaat het worden. Eerst moet er nog heel wat geklust worden. En wat ben ik blij dat we daarbij wat hulp krijgen.
Op huizenjacht
Toen we voor het eerst op huizenjacht gingen, was ik niet echt heel actief er mee bezig. Ik wist immers niet waar ik moest zoeken. Welke stad? Welke wijk? Welke straat? Nee, ik had niet echt een idee waar we moesten kijken. Toen we uiteindelijk wisten welke stad (want no way dat ik in een dorp ging wonen) nam mijn vriend mij mee op sleeptouw. Met natuurlijk mijn eisen lijstje in het achterhoofd:
- Het liefst in het centrum
- Een café of eettentje om de hoek
- Een tuintje met zon
- Met parkeergelegenheid voor de deur
En zo gingen we op pad. Door de winkelstraat naar de zijstraatjes en van de zijstraatjes naar de smalle straatjes. We liepen door straten met geniale namen als de Pijpstraat en de Brakstraat, maar ook de Kalverstraat vind je hier. Uiteindelijk kwamen we ook door ‘ons’ straatje; sfeervol, klein en vol karakter.
Location is everything!
Dit lieve straatje had ook nog eens een top locatie. Het is dicht bij het centrum (yes! winkels op loopafstand) en het station aan de andere kant (voor het geval dat ik toch snel Zeeland wil ontvluchten). En omdat de helft van de straat monumentjes zijn, ligt de straat ook op de route van de stadswandeling. Dus 1 keer in de week kunnen we een groepje toeristen verwachten, die staan te kijken naar ons kleine kuuvlesje (Brabants voor dakkapel).
Thuisgevoel
Naast de punten op mijn lijstje, moest ik natuurlijk ook wel een fijn gevoel hebben bij het huis. Omdat er meerdere huizen hier te koop stonden, zijn we er ook bij meerdere gaan kijken. Zo konden we goed vergelijken en de opties bekijken. Op de weg terug van een andere bezichtiging, wist ik het zeker: nummer drie. Dat was gewoon ons huisje. Het gevoel bij dit huisje was gewoon perfect bij iedereen en ook absoluut bij mij. De eerste nacht voelde het al als thuis. En dat terwijl we op een matrasje beneden op de grond sliepen. Als dat geen liefde is.
Verbouwen
Wel heeft het huisje zo zijn charme (lees; mankementen) en het toilet is zo klein dat de deur niet eens dicht kan. Dat betekent dus verbouwen! Met de hulp van pa’s, ma’s, ooms en vrienden gaan wij ervoor. Ik weet zeker dat dit huisje ons droomhuis is en nog meer wordt. Dus dááág gele verf en oudoe koeientoilet, wij gaan er iets moois van maken.
De komende maanden kun je deze verbouwing ook zeker volgen via mijn blog. Benieuwd hoe het er voor staat? Bekijk dan hier de laatste huis-updates »
