Tadaa! Daar staat mijn zwangere buik te stralen. Afgelopen week kreeg ik na weken wachten mijn mooie Bellyprint binnen. Mijn eerste reactie: wat had ik een bescheiden buikje. Mijn tweede reactie: wat is het toch mooi dat ik zwanger heb mogen zijn. En direct dacht ik terug aan alle schopjes, hikjes en kusjes.
In de periode dat ik van onze zoon zwanger was, wilde ik die periode helemaal niet herinneren. Ik was ziek, dik en vooral misselijk. Kortom, ik kon niet wachten om niet meer zwanger te zijn. Na mijn bevalling was ik ook dolblij dat ik mijn zoontje in mijn armen had en niet meer in mijn buik. Toch mistte ik opeens zijn schopjes (lees: harde trappen), het aaien over mijn buik en zelfs het waggelen.
Toen ik zwanger was van onze dochter, genoot ik misschien daarom wel extra veel van mijn zwangerschap. Stiekem vond ik zwanger zijn super leuk en bijzonder! Misschien hielp het ook dat ik dit keer weinig kwaaltjes had en dit mijn ‘laatste’ zwangerschap zou zijn. Dit keer wilde ik daarom ook heel graag een tastbare herinnering aan deze mooie tijd en aan mijn zwangere buik.
Maar wat dan? Een zwangerschapsshoot? Een gipsbuik? Als mama-to-be heb je keus, maar ik viel als een blok voor een 3D zwangerschapsbeeldje oftewel een Bellyprint. Ik wist dat dit een aandenken zou zijn dat niet ergens op een schijfje of op zolder zou belanden. Een zwangerschapsbeeldje mag gezien worden! En ik zou ook trots dit neer kunnen zetten als woondecoratie.
Om er helemaal een mooie herinnering van te maken, boekte ik er tevens een nacht Arnhem aan vast voor een soort mini-babymoon. De ene dag heb ik heerlijk geshopt voor babykleding en de andere dag stopte ik bij Bellyprint. Daar werd ik hartelijk ontvangen door de vrolijke Marije, een van de eigenaresses. Zij stelt ons voor aan de lieve Naomi, die ons verder zal helpen die dag. Onder het genot van een kop thee nemen we alle mogelijkheden, materialen en poses door. Na lang wikkel en wegen ga ik voor een metalfill beeldje met armen in een donkere bronskleur. Ook zoek ik een roze plateau uit om mijn Bellyprint later op te kunnen tentoonstellen.
Naomi legt daarna uit hoe het te werk gaat en hoe ik het beste kan gaan staan. En ja, daarvoor kun je het beste naakt. Al is het ook geen probleem om een string aan te houden hoor. Nu ben ik niet erg preuts aangelegd, maar Naomi zorgtde ervoor dat ik mij extra comfortabel voelde tijdens het maken van de 3D foto’s. Ook liet ze daarna direct zien hoe het beeldje er uit gaat zien. Mocht je de pose dan toch niets vinden, kan je gewoon nog een keertje gaan staan.
Benieuwd hoe mijn afspraak ging? Kijk de video
En nu onze dochter al geboren is, kwam dus mijn beeldje binnen. Een beetje emotioneel werd ik ervan, want daar zat ze gewoon nog in mijn buik. Ik ben heel blij dat ik mijn veranderende lichaam heb laten vastleggen in 3D. Een ander zal niet direct zien dat ik het ben, maar ik weet: toen zat er een meisje in mijn buik. Het is gewoon bijzonder dat ik onze kinderen (bijna) 9 maanden in mijn buik heb mogen dragen. Wat ben ik trots op mijn lijf en mijn lieve kinderen.
*Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met Bellyprint.
